De laatste keer dat ik in Turkije was, was ik nog in verwachting van Alex. Dus het is een tijdje geleden en ik ben eerlijk, het was toen te warm en te druk voor mij. Dus ik was benieuwd: kan Turkije een kaars houden voor mijn Aziatische vakantie?

Het hotel

In de vroege namiddag stapten we uit de taxi en gingen ons hotel binnen, het Limak atlantis in Belek, dat ons de komende dagen zou huisvesten, en waren … meteen in vakantiemodus. Vanaf nu. Dromerig. Het is heerlijk weer, de temperaturen aangenaam zomers, maar niet te warm en het hotel is een droom. Eerlijk gezegd ben ik nog nooit een fan geweest van grote hotels. Ik heb me altijd voorgesteld dat het een beetje was zoals in een sardientje. Dicht bij elkaar, luid, druk, stressvol.

Ja bijna. Maar zo was het niet. Helemaal niet, en dat verbaasde me. Hoewel het hotel een paar bedden heeft, verdwaalt het op het enorme terrein. En je hebt nooit het gevoel dat het op wat voor manier dan ook te druk is. Waar we ook zijn op de camping – het is groot, heel groot en herbergt niet alleen verschillende grote en kleinere zwembaden, zelfs grotere avonturenglijbanen, een enorm gebied voor grote en heel kleine kinderen, een mooi en fijn zandstrand, restaurants, een bar en een disco. Ik zou minstens vijf minuten meer dingen kunnen opsommen. Kortom het hotelterrein is groot, het strand een absolute droom.

Het ziet er gezellig en helemaal niet druk uit en het eten, het eten is een knaller. Het eten greep me meteen. Ik hou van lekker eten, dat weet je, de selectie is gevarieerd en meer dan goed, ja, heel goed. Lekkerst. “We willen dat de gerechten smaken alsof ze zijn bereid door een echte Turkse moeder!” Zei de hotelmanager tegen me toen ik mijn diner prees. En ja, zo smaken de gerechten. En de altijd glimlachende, hoffelijke en uiterst kindvriendelijke bediening zet een sterretje bij het toch al heerlijke eten. Ha. Ik had hier de beste iskender-kebab ooit. Of de heerlijke groentestoofpotjes. Kan iemand me alsjeblieft terugstralen?
Ik ben erg kieskeurig over netheid en opnieuw was ik aangenaam verrast. Alles, maar werkelijk alles, was altijd vlekkeloos. Op dit moment zijn we aan het nadenken of we niet nog een lang weekend in het hotel moeten hebben. Laten we eens kijken hoe dat kan worden getimed.

Een prachtige boottocht

Ja dat is zij. En zo gingen we op de tweede dag richting de haven van Belek. Een prachtig stukje aarde met veel kleine cafés en restaurants, schattige straatjes en boten. In eerste instantie was ik sceptisch omdat ik een beetje zeeziek ben. Godzijdank ging ik met mij op de boot, want wat daarna kwam was prachtig.
We vertrokken met een kleine traditionele vissersboot. Onze kapitein, een warme, oudere man met een zachte glimlach op zijn gezicht, die tegelijkertijd ook de kok aan boord is. Mijn tip: Er zijn veel van deze grote toeristenboten in de haven die deze boottochten op zee aanbieden. Maar ja, maar betaal een beetje meer en vermaak je op een traditionele boot met minder mensen. Als je dit niet doet, hang je aan een enorm piratenschip met wat aanvoelt als 250 andere mensen en zie je … niets.
Omdat we maar in een heel kleine groep zaten, was het erg aangenaam en warm. We reden langs de kliffen en watervallen en stopten.

We zwommen in de open zee, zonnen op het dek en hadden heerlijk eten. Vers gevangen vis met een salade die alleen op smaak was gebracht met zout, peper en citroen. Het klinkt in eerste instantie niet spectaculair, maar het smaakte naar een gedicht. Hmmm.
Zelfs Mimi zweefde een beetje rond in de zee en genoot van de grotere golven. Het was een echt festival voor de kinderen. Op een gegeven moment haalde de zeeziekte me in, maar het was het waard. De zee was zo mooi turkoois, bijna onwerkelijk.
In de late avond reden de anderen naar de expo. Anni ging ook met hen mee en was behoorlijk enthousiast toen ze terugkwam. Helaas was het te laat voor Mimi en dus bleef ik bij haar in het hotel.

In het waterpark

Op de derde dag reden we ’s ochtends naar het Water Theme Park “The Land of Legends”. Het werd pas in de zomer geopend en nu inspireert dit waterpretpark met veel verschillende zwembadlandschappen, de meest avontuurlijke glijbanen en een groot golfslagbad. Er is hier eigenlijk niets dat er niet is. Je kunt hier de hele dag volhouden.
Mijn twee kleine waterratten werden weggeblazen. Anni nam vrijwel elke dia die voor haar leeftijd was goedgekeurd. Mijn hart gleed half in mijn broek af.

Op naar het Antalya Aquarium

Ja, en toen gingen we naar het aquarium in Antalya. Ik vermoedde dat het leek op ons zeeleven. Onjuist. Het is enorm en indrukwekkend en opwindend en mooi en we kregen te horen dat het Antalya Aquarium niet alleen een van de grootste aquaria ter wereld zou zijn, nee, met zijn 131 meter lengte herbergt het ook het langste tunnelaquarium ter wereld. Naar mijn mening is een bezoek zeker de moeite waard. En als je de kans hebt, doe dan mee met een rondleiding. Tijdens deze tour heb ik zoveel spannende dingen geleerd die ik eerder niet wist.
De kinderen vonden het geweldig en zelfs onze kleine Mimi was gefascineerd en stond met stralende ogen voor de aquaria, bekeek de vis en was erg opgewonden. Ons hoogtepunt, duidelijk de lange tunnel en het voeren van vissen, waar we de vissen mochten voeren met behulp van kleine babyflesjes.
De rest van de tijd brachten we door met lekker eten, bij het zwembad of op het strand. En sst, op een van de avonden was ik ook in de buitendisco en zwaaide ik even over de dansvloer. Hoe lang heb ik dat niet gedaan en het was goed.